SESSİZLİĞE ÖVGÜ

Söze görkemli bir değer atfetmiş olduğundan olmalı ki, aynı zamanda bütün dertlerinin ondan geldiğini görmekte zorlanıyor insanlık. Elbette insanlar konuşarak anlaşırlar, peki, ama konuşmaktan gelmeyen bir çatışma var mıdır? Hemen bütün büyük sorunların sözle başladığını, zaten başlamış olanların sözlerle sürdüğünü, sözlerle büyüdüğünü, felaketlere dönüştüğünü, sönmek üzere olan düşmanlıkların sözlerle alevlendiğini inkar etmek için tarihsel deliller arama gayreti beyhudedir. Gece-gündüz konuşmanın hiçbir sorun çözmediği, dudaklar arasından süzülen ilk kelimelerin dehşetler yarattığı insana yabancı deneyimler değildir. Söz, sadece sonuç değildir, aynı zamanda bütün nedenlerin en etkili olanıdır. Düşmanlar arasında dostlar arasında olduğundan daha fazla konuşmanın geçtiği açık olgusunu görmemek zihinsel körlüğün belirtisidir. Düşmanlık, sözün sonunun değil, sözde artışın nedenidir. Kötülük kalpten doğabilir, ama ağızdan akar, dudaklar arasından dökülür. İnsanlık umudunu hep söze bağladı, oysa susmak konuşmaktan daha iyi bir iletişim olabilirdi. Zira anlaşmak değil, anlaşmazlık yaratmamak elzemdir. Biraz sarsıcı, ama şairin abarttığını hiç sanmıyorum:”Kan var bütün kelimelerin altında.” Hasar görmüşse değerler, konuşmak yalnızca oyalanmaktır, oyalamaktır. Gelin inançlarımızı yenileyelim; samimiyet var suskunluğun altında!
Şeyler ve İnsanlar